Lavacolla - Santiago
Door: Jurgen
Blijf op de hoogte en volg Jurgen en Yvonne
04 Mei 2013 | Spanje, Santiago de Compostella
Dag 34...
De missie is volbracht! Vanochtend hebben we de laatste tien van ruim achthonderd kilometer afgelegd. Na 34 dagen lopen (en soms afzien) zijn we aangekomen op het plein voor de kathedraal. Het was gelukkig stralend weer en het ontvangstcomité stond ons al op te wachten. Natuurlijk was het een emotionele aangelegenheid en er is dan ook menig traantje gevloeid, maar de blijdschap overheerste.
Na die uitbundige begroeting zijn we eerst onze 'Compostela' op gaan halen, het certificaat dat je krijgt als je de Camino hebt volbracht. We hadden verhalen gehoord van rijen pelgrims die daar stonden te wachten, maar waarschijnlijk omdat we zo vroeg waren, waren we vrijwel meteen aan de beurt. Daarna was het eigenlijk de bedoeling om naar de mis in de kathedraal te gaan, maar toen we hoorden dat tijdens de avondmis de 'Botafumeiro', het grote wierookvat zou gaan zwaaien, hebben we onze plannen omgegooid en zijn we eerst maar wat gaan drinken. Daarna een vroeg diner en naar de mis. De kathedraal op zich is al indrukwekkend, maar toen het wierookvat in stelling werd gebracht, werd het helemaal imposant. We waren ruim op tijd aanwezig, dus we zaten op de eerste rij. We hadden iedere keer de neiging om te bukken...
Direct na de mis zijn de Canadezen vertrokken. Ze konden hun vliegtuig nog net halen, dus het afscheid was snel, maar intens. Het heeft me enigszins verbaasd om te ervaren hoe snel je je aan vreemde mensen kunt hechten. De drie Canadese dames en Pep, de Amerikaan zijn volgens mij in die korte tijd echte vrienden geworden. Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat we allemaal dezelfde krachttoer probeerden uit te halen. Ook het feit dat je wel gedwongen wordt om bij elkaar 'op de lip' te leven en samen in grote slaapzalen te 'overleven' zal daartoe bijgedragen hebben, maar het blijft een vreemde gewaarwording. Bijzonder om te zien hoe close zo'n club mensen in korte tijd kan worden. We waren dan ook blij hen weer te zien. Het is afwachten wat ervan overblijft, maar voorlopig hebben we een paar logeeradressen aan de andere kant van de oceaan...
Na bijna vijf weken zit het er dus op. Heeft het ons leven veranderd? Waarschijnlijk niet, maar zeker kunnen we dat pas over een paar weken zeggen. Was het een bijzondere ervaring? Dat zeker wel. Je kunt dus echt wekenlang leven uit een rugzak, met een minimum aan privacy ( in sommige herbergen zat b.v. geen slot op de deur van het toilet); dat laatste misschien nog wel het moeilijkst. Natuurlijk blijven ook kleine irritaties niet uit, maar misschien wel juist dóórdat je met elkaar moet leven, wordt dat nooit meer dan die kleine irritatie.
Is de Camino iets religieus? Van oorsprong natuurlijk wel en nog steeds kun je iedere dag wel ergens aan een gebedsdienst deelnemen. Maar ook als je een andere reden hebt, spiritueel, sportief, of wat dan ook, dan kun je er wat uithalen. Voor ons was de onderliggende gedachte natuurlijk duidelijk en, zoals Yvonne al eerder beschreef, dan is het toch bijzonder wat er onderweg gebeurt, hoe je bepaalde dingen ondergaat en gaat zien. Zelfs iemand zo nuchter als ik gaat het dan toch vreemd vinden, dat sommige dingen juist nú gebeuren...
Kun je een deel van de Camino doen? Een vraag die ik kreeg van iemand die niet zoveel tijd te besteden had. om die vraag te beantwoorden, moet eerst de Camino gedefinieerd worden. Sommigen vinden dat de Camino bij de eigen voordeur begint, maar het is hier wel duidelijk geworden dat de meeste pelgrims in Saint-Jean-Pied-De-Port beginnen. Aangezien dat ook voor ons geldt, kan ik alleen daar iets over zeggen. Wij hebben in deze ruim dertig dagen vier seizoenen meegemaakt en een aantal verschillende landschappen. Wat ons betreft hoorden die allemaal bij onze Camino en wij zouden dan ook niet weten welke dag of etappe we zouden willen/kunnen schrappen. Natuurlijk is de ene route leuker dan de andere, maar ze dragen wel allemaal bij aan het totale plaatje dat deze pelgrimage schetst.
Alle enge verhalen over smerige herbergen, 'bedbugs', te weinig capaciteit enzovoort? Wij hebben er niks van gemerkt, maar wél over gehoord. De ene herberg is beter dan de andere, door de bank genomen zijn de gemeentelijke wat soberder en de private wat luxueuzer, maar op een enkele keer na hebben we het absoluut niet slecht gehad. We hebben ook vrijwel niets van tevoren gereserveerd (iets wat bij de meeste private herbergen wel kan). Nu zijn wij wel vroeg in het seizoen gegaan en als ik dan hoor dat er dit weekend duízend pelgrims uit Roncesvalles zijn vertrokken, dan heb ik daar ook mijn bedenkingen over. Het is echter ook zo dat er iedere maand herbergen bijkomen. De Camino wordt steeds meer een toeristische trekpleister, dus met een paar jaar zal het oorspronkelijke idee moeilijker te achterhalen zijn. Mocht je de 'echte' Camino dus nog willen doen en meemaken, dan raad ik je aan om snel te zijn...
Zijn wij nu fanatieke wandelaars geworden? Nee, ik denk het niet, maar dit paar schoenen is nog niet versleten en Aad heeft het al over het Pieterpad...
Yvonne:
Voor mij persoonlijk is tijdens deze Camino duidelijk geworden dat ik mezelf al heel goed ken, door de ontmoetingen met anderen en de hulp die ik in emotionele zin aan anderen kon bieden, is me duidelijk dat ik op het goede spoor zit met betrekking tot hoé ik in dit leven sta. Wat het me heeft gebracht is meer zelfvertrouwen, maar dat is ook niet vreemd als ik bekijk hoe ik soms moest doorzetten en hoe dat dan gelukt is.
Dit was mede ook te danken aan mijn Camino Casanova die achthonderd kilometer naast me is blijven lopen, terwijl hij op eigen houtje al een paar dagen eerder in Santiago had kunnen zijn. Het was mij allang duidelijk, maar tijdens deze reis is wel écht bevestigd dat hij mijn zielsverwant is.
De Camino een tweede keer lopen zoals veel mensen uiteindelijk doen zal niet snel gebeuren, maar wat ik wél weet is dat ik nu nog een keer in stilteretraite wil gaan.
Inzicht van de dag:
Je leeft maar één keer, dus leef het nu met heel je hart...
De missie is volbracht! Vanochtend hebben we de laatste tien van ruim achthonderd kilometer afgelegd. Na 34 dagen lopen (en soms afzien) zijn we aangekomen op het plein voor de kathedraal. Het was gelukkig stralend weer en het ontvangstcomité stond ons al op te wachten. Natuurlijk was het een emotionele aangelegenheid en er is dan ook menig traantje gevloeid, maar de blijdschap overheerste.
Na die uitbundige begroeting zijn we eerst onze 'Compostela' op gaan halen, het certificaat dat je krijgt als je de Camino hebt volbracht. We hadden verhalen gehoord van rijen pelgrims die daar stonden te wachten, maar waarschijnlijk omdat we zo vroeg waren, waren we vrijwel meteen aan de beurt. Daarna was het eigenlijk de bedoeling om naar de mis in de kathedraal te gaan, maar toen we hoorden dat tijdens de avondmis de 'Botafumeiro', het grote wierookvat zou gaan zwaaien, hebben we onze plannen omgegooid en zijn we eerst maar wat gaan drinken. Daarna een vroeg diner en naar de mis. De kathedraal op zich is al indrukwekkend, maar toen het wierookvat in stelling werd gebracht, werd het helemaal imposant. We waren ruim op tijd aanwezig, dus we zaten op de eerste rij. We hadden iedere keer de neiging om te bukken...
Direct na de mis zijn de Canadezen vertrokken. Ze konden hun vliegtuig nog net halen, dus het afscheid was snel, maar intens. Het heeft me enigszins verbaasd om te ervaren hoe snel je je aan vreemde mensen kunt hechten. De drie Canadese dames en Pep, de Amerikaan zijn volgens mij in die korte tijd echte vrienden geworden. Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat we allemaal dezelfde krachttoer probeerden uit te halen. Ook het feit dat je wel gedwongen wordt om bij elkaar 'op de lip' te leven en samen in grote slaapzalen te 'overleven' zal daartoe bijgedragen hebben, maar het blijft een vreemde gewaarwording. Bijzonder om te zien hoe close zo'n club mensen in korte tijd kan worden. We waren dan ook blij hen weer te zien. Het is afwachten wat ervan overblijft, maar voorlopig hebben we een paar logeeradressen aan de andere kant van de oceaan...
Na bijna vijf weken zit het er dus op. Heeft het ons leven veranderd? Waarschijnlijk niet, maar zeker kunnen we dat pas over een paar weken zeggen. Was het een bijzondere ervaring? Dat zeker wel. Je kunt dus echt wekenlang leven uit een rugzak, met een minimum aan privacy ( in sommige herbergen zat b.v. geen slot op de deur van het toilet); dat laatste misschien nog wel het moeilijkst. Natuurlijk blijven ook kleine irritaties niet uit, maar misschien wel juist dóórdat je met elkaar moet leven, wordt dat nooit meer dan die kleine irritatie.
Is de Camino iets religieus? Van oorsprong natuurlijk wel en nog steeds kun je iedere dag wel ergens aan een gebedsdienst deelnemen. Maar ook als je een andere reden hebt, spiritueel, sportief, of wat dan ook, dan kun je er wat uithalen. Voor ons was de onderliggende gedachte natuurlijk duidelijk en, zoals Yvonne al eerder beschreef, dan is het toch bijzonder wat er onderweg gebeurt, hoe je bepaalde dingen ondergaat en gaat zien. Zelfs iemand zo nuchter als ik gaat het dan toch vreemd vinden, dat sommige dingen juist nú gebeuren...
Kun je een deel van de Camino doen? Een vraag die ik kreeg van iemand die niet zoveel tijd te besteden had. om die vraag te beantwoorden, moet eerst de Camino gedefinieerd worden. Sommigen vinden dat de Camino bij de eigen voordeur begint, maar het is hier wel duidelijk geworden dat de meeste pelgrims in Saint-Jean-Pied-De-Port beginnen. Aangezien dat ook voor ons geldt, kan ik alleen daar iets over zeggen. Wij hebben in deze ruim dertig dagen vier seizoenen meegemaakt en een aantal verschillende landschappen. Wat ons betreft hoorden die allemaal bij onze Camino en wij zouden dan ook niet weten welke dag of etappe we zouden willen/kunnen schrappen. Natuurlijk is de ene route leuker dan de andere, maar ze dragen wel allemaal bij aan het totale plaatje dat deze pelgrimage schetst.
Alle enge verhalen over smerige herbergen, 'bedbugs', te weinig capaciteit enzovoort? Wij hebben er niks van gemerkt, maar wél over gehoord. De ene herberg is beter dan de andere, door de bank genomen zijn de gemeentelijke wat soberder en de private wat luxueuzer, maar op een enkele keer na hebben we het absoluut niet slecht gehad. We hebben ook vrijwel niets van tevoren gereserveerd (iets wat bij de meeste private herbergen wel kan). Nu zijn wij wel vroeg in het seizoen gegaan en als ik dan hoor dat er dit weekend duízend pelgrims uit Roncesvalles zijn vertrokken, dan heb ik daar ook mijn bedenkingen over. Het is echter ook zo dat er iedere maand herbergen bijkomen. De Camino wordt steeds meer een toeristische trekpleister, dus met een paar jaar zal het oorspronkelijke idee moeilijker te achterhalen zijn. Mocht je de 'echte' Camino dus nog willen doen en meemaken, dan raad ik je aan om snel te zijn...
Zijn wij nu fanatieke wandelaars geworden? Nee, ik denk het niet, maar dit paar schoenen is nog niet versleten en Aad heeft het al over het Pieterpad...
Yvonne:
Voor mij persoonlijk is tijdens deze Camino duidelijk geworden dat ik mezelf al heel goed ken, door de ontmoetingen met anderen en de hulp die ik in emotionele zin aan anderen kon bieden, is me duidelijk dat ik op het goede spoor zit met betrekking tot hoé ik in dit leven sta. Wat het me heeft gebracht is meer zelfvertrouwen, maar dat is ook niet vreemd als ik bekijk hoe ik soms moest doorzetten en hoe dat dan gelukt is.
Dit was mede ook te danken aan mijn Camino Casanova die achthonderd kilometer naast me is blijven lopen, terwijl hij op eigen houtje al een paar dagen eerder in Santiago had kunnen zijn. Het was mij allang duidelijk, maar tijdens deze reis is wel écht bevestigd dat hij mijn zielsverwant is.
De Camino een tweede keer lopen zoals veel mensen uiteindelijk doen zal niet snel gebeuren, maar wat ik wél weet is dat ik nu nog een keer in stilteretraite wil gaan.
Inzicht van de dag:
Je leeft maar één keer, dus leef het nu met heel je hart...
-
04 Mei 2013 - 16:38
Ma:
Het enige wat ik hierop kan zeggen is ....dat ik heb zitten janken.
Tot gauw !! -
04 Mei 2013 - 17:31
Henny En Arnold:
Yvonne, Jürgen en Aad,
Van HARTE gefeliciteerd met het volbrengen van De Camino. Ons applaus was luid en hard. Desondanks zullen jullie het niet hebben gehoord. Jullie hebben een prestatie van formaat neer gezet. Fantastisch!
Wij danken jullie hartelijk voor de reisverslagen in woord en beeld en wensen jullie een voorspoedige terugreis. Tot gauw.
Henny en Arnold -
04 Mei 2013 - 18:09
Janneke:
KIPPENVEL!
Ik heb zoveel respect en bewondering voor jullie! Door de werkelijk prachtige verhalen en foto's (filmpjes) hebben wij jullie tocht op de voet kunnen volgen, bedankt kanjers!!
Tot gauw!! Xxx -
04 Mei 2013 - 18:32
Ellen En Ronald:
Lieve Aad, Yvonne en Jurgen,
Van harte gefeliciteerd met het volbrengen van de Camino, wat een geweldige prestatie heb jullie geleverd, hier mag je trots op zijn!
En wat hebben wij genoten van jullie mooie verhalen.
Veel liefs Ellen en ronald xx -
04 Mei 2013 - 18:33
Jet:
Lieve Yvon, Jurgen en Aad,
Proficiat met het behalen van jullie pelgrimstocht van liefde!!!!!!!!
Je doet het helemaal zelf op eigen kracht en met je eigen hart en ervaringen, dus je overwinning is volledig voor jezelf. Ben dus ook apentrots op deze prestatie voor het leven.Je komt er altijd sterker uit! !!!!
Ik heb genoten van jullie levensverhalen en ervaringen, waargebeurde verslagen en de omschreven gevoelens en emothies zijn de allermooiste!
Heel veel dikke kussen voor jullie na het behalen van deze top prestatie, bedankt en tot gauw Jet -
04 Mei 2013 - 18:47
Lionne Cc:
Yvonne ,Jurgen en aad
proficiat
ben benieuwd naar je live verhalen, Yvonne
groetjes -
04 Mei 2013 - 20:00
Anny Koenen :
Lieve Yvonne ,Jurgen en Aad.
Dat was jullie laatste reis -en overzicht verslag.Bedankt voor de geweldige foto´s ,met zulk een blijde gezichten e n een goed einde en zo hoort het ook ,na zo´n inspannende en mooie wandel en ook levenservaring.VAN HARTE GEFELICITEERD.Het zal morgen vreemd zijn ,om op te staan en dan niet meer jullie daaglijkse km te hoeven lopen .Volbracht is jullie taak !
Bedankt ,dat ik alle dagen met jullie mee heb mogen beleven .
Goede reis naar huis!
Groetjes en liefs van,Anny. -
04 Mei 2013 - 20:48
Berdy Sweens:
Chapau!!
Proficiat met deze prestatie van formaat.
Van Harte Gefeliciteerd alle drie.
Ik heb met veel plezier jullie verslag gelezen en kijk uit naar nog meer verhalen.
lieve groeten en goede reis terug naar huis
Berdy. -
04 Mei 2013 - 20:56
Ineke:
Aad ,Jurgen & Yvonne "GEFELICITEERD", we hebben genoten van jullie prachtige verhalen en foto`s.
Zie jullie snel.
Liefs Ineke & arien -
04 Mei 2013 - 21:34
Oom Jan En Tante Nelly.:
Beste Trio.
Geproficiateerd met jullie behaalde succes.
Petje af!!!
Wij hebben jullie continue via de electronische snelweg gevolgd.
Hebben jullie reisverslagen met belangstelling gelezen.
Bijbehorende kiekjes vertelden het paralelle verhaal.
Wij wensen jullie een behouden terugreis en eenmaal thuis ....................
lekker slapen in eigen bedje!!!
Janelly. -
05 Mei 2013 - 09:46
Natalie:
Gefeliciteerd met jullie missie! Supertrots op jullie. Jurgen bedankt voor je mooie reisverslagen! Geniet ervan en Yvonne tot snel. Liefs Natalie -
05 Mei 2013 - 10:22
Magda :
Van harte gefeliciteerd met het behalen van jullie tocht.We hebben elke dag genoten van de schitterende verhalen.we zijn trots op jullie ,speciaal op broer Aad.
magda en Jan -
05 Mei 2013 - 22:25
Babs:
YES!!!! You did it!!!!
Wat een geweldige prestatie hebben jullie drieën geleverd & wat een emoties. Geniet van jullie thuiskomst en van alle mensen die jullie in de afgelopen weken hebben moeten missen.
Tot snel, bij de pot thee! -
06 Mei 2013 - 07:26
Myrette:
Beste Aad, Jurgen en Yvonne, het hele verhaal gevolgd en het enige wat ik kan zeggen is diep, diep diep respect!! Gefeliciteerd met deze prestatie. Ik ben benieuwd wat jullie volgende uitdaging is? -
06 Mei 2013 - 12:29
John En Marjo:
Saludo de felicitacón.
Jullie hebben het volbracht! SUPER! Jullie hebben je droom gevolgd en gerealiseerd. Deze fantastische en indrukwekkende ervaring neemt niemand jullie meer af. Niemand weet wat hij kan tot hij het probeert, maar jullie hebben het toch maar "mooi" gedaan. Een geweldige prestatie. Toppie hoor!
We hebben genoten van de mooie verhalen en foto's.
Een fijne thuiskomst en tot gauw,
Liefs, John en Marjo -
07 Mei 2013 - 20:23
Linnie:
Proficiat, you made it!!! petje af!!!! was super om met jullie mee te lezen, tot gauw!!
XXX Linda Willem & Jis -
07 Mei 2013 - 22:47
Elke:
Mooie verhalen en kippenvel bij deze laatste.
Hopelijk hebben jullie een goede terugvlucht gehad en kunnen jullie terugkijken op deze mooie, indrukwekkende en wellicht ook wel vermoeiende tijd.
Knuffel! -
09 Mei 2013 - 15:38
Herman En Marlies:
Dag Yvonne, Jurgen en Aad,
Eerst een diepe buiging van respekt voor jullie prestatie van formaat, een getuigenis van jullie mentale en fysieke kracht en uithoudingsvermogen. En dan een knuffel gelukwensen. En ook jullie openhartigheid! Geweldig. Jullie verhalen van begin tot eind: een boek is het waard. Maar nu kregen we alles uit de eerte hand, met de beelden erbij.
Wij groeten jullie vanuit de Aragonese Pyreneën. Bij Jaca waren we een tijdje op de Camino en zagen jullie in de pelgrims. Tot ziens over een tijdje. En intussen onze beste groeten. Herman en Marlies -
12 Mei 2013 - 13:18
Tonny En Kees:
Hey toppers!
Gefeliciteerd! petje af en een diepe kniebuiging, leuk om jullie aan de zijlijn te volgen. En.. is de volgende trip al in de planning.....Australië??
Dikke kus X
Tonny en Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
