Casanova -Arzúa
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Jurgen en Yvonne
01 Mei 2013 | Spanje, Arzúa
Dag 32...
Het einde is nu écht in zicht, het weer was prima, niet echt zon maar ook geen regen. De route was gemakkelijk en qua hoogteverschillen te vergelijken met Zuid-Limburg. De heftige op- en afdalingen over "Romeinse paden" hebben we nu wel achter ons gelaten. De benen doen het nu ook eindelijk weer goed, ik ben heel blij dat ik goed loop en dat zelfs mijn grote vriend niet meer op transport hoeft. Het is met volle teugen genieten van deze laatste etappes, op tijd gaan zitten op een terras en net doen alsof we vakantie hebben.
We horen van meerdere pelgrims onderweg dat het allemaal een beetje 'dubbel voelt', van de ene kant ben je wel klaar met al dat lopen en wil je dat plein met die kathedraal zien; van de andere kant wil je het nog niet loslaten om weer terug naar de dagelijkse verplichtingen te moeten.
Je loopt zo tijdens het lopen ook te overdenken wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is op 'mysterieus' gebied; de Camino staat erom bekend dat er van alles 'op je pad komt' en dat je hulp krijgt vanuit onverwachte hoek op het juiste moment; ook wel het 'Jacobus moment' genoemd.
Die mooie gele vlinder die op de eerste dag om zijn hoofd bleef cirkelen en bijna op zijn schouder ging zitten toen Aad in de Pyreneeën de berg bijna niet meer op kwam, waardoor het hem wél lukte.
Of Asâ uit Zweden die op de derde dag een zwachtel om mijn knie deed zodat ik tóch die berg af kon komen?
De grote steen met de naam Carla erop die we zagen liggen, nét nadat we onze zo belangrijke stenen neergelegd hadden bij het Cruz de Ferro.
De twee bonte vlinders die mij niet alleen lieten toen ik die enorme afdaling na Cruz de Ferro alleen afging, omdat ik zelfs Jurgen had weggestuurd, nadat duidelijk was dat het eigenlijk niet goed ging, maar ik heel eigenwijs niét op wilde geven.
Het roodborstje dat Jurgen achtervolgde op de dag nadat hij een kaarsje had aangemaakt voor zijn moeder.
De heerlijke warme boerenkool-met-aardappelsoep die we kregen toen we verkleumd van de kou in de sneeuw als een soort Jozef en Maria binnenkwamen in een herberg.
'Zuster Ali' die wist wat ze moest doen toen ik letterlijk gebrandmerkt was door mijn rozenkrans (door een combinatie van felle zon en zonnebrandolie kreeg ik een allergische reactie om mijn hele nek en borstbeen, die uiteindelijk resulteerde in een lelijke natte open wond in mijn nek).
De 'familie Koekoek' die de hele Camino met ons meereisde/vloog.
Ik zal deze tocht en zeker ook deze momenten nooit meer vergeten.
Morgen lopen we ongeveer 25 kilometer zodat we er op vrijdag nog maar tien hoeven om dan uiteindelijk ons doel te bereiken. We zullen daar de Canadezen Dena, Marilyn en Cindy en Amerikaan Pep weer ontmoeten, mensen om ook nooit meer te vergeten. Op zondagavond vliegen we dan van Madrid naar Eindhoven.
Inzicht van de dag:
De laatste loodjes wegen niet altijd het zwaarst...
Het einde is nu écht in zicht, het weer was prima, niet echt zon maar ook geen regen. De route was gemakkelijk en qua hoogteverschillen te vergelijken met Zuid-Limburg. De heftige op- en afdalingen over "Romeinse paden" hebben we nu wel achter ons gelaten. De benen doen het nu ook eindelijk weer goed, ik ben heel blij dat ik goed loop en dat zelfs mijn grote vriend niet meer op transport hoeft. Het is met volle teugen genieten van deze laatste etappes, op tijd gaan zitten op een terras en net doen alsof we vakantie hebben.
We horen van meerdere pelgrims onderweg dat het allemaal een beetje 'dubbel voelt', van de ene kant ben je wel klaar met al dat lopen en wil je dat plein met die kathedraal zien; van de andere kant wil je het nog niet loslaten om weer terug naar de dagelijkse verplichtingen te moeten.
Je loopt zo tijdens het lopen ook te overdenken wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is op 'mysterieus' gebied; de Camino staat erom bekend dat er van alles 'op je pad komt' en dat je hulp krijgt vanuit onverwachte hoek op het juiste moment; ook wel het 'Jacobus moment' genoemd.
Die mooie gele vlinder die op de eerste dag om zijn hoofd bleef cirkelen en bijna op zijn schouder ging zitten toen Aad in de Pyreneeën de berg bijna niet meer op kwam, waardoor het hem wél lukte.
Of Asâ uit Zweden die op de derde dag een zwachtel om mijn knie deed zodat ik tóch die berg af kon komen?
De grote steen met de naam Carla erop die we zagen liggen, nét nadat we onze zo belangrijke stenen neergelegd hadden bij het Cruz de Ferro.
De twee bonte vlinders die mij niet alleen lieten toen ik die enorme afdaling na Cruz de Ferro alleen afging, omdat ik zelfs Jurgen had weggestuurd, nadat duidelijk was dat het eigenlijk niet goed ging, maar ik heel eigenwijs niét op wilde geven.
Het roodborstje dat Jurgen achtervolgde op de dag nadat hij een kaarsje had aangemaakt voor zijn moeder.
De heerlijke warme boerenkool-met-aardappelsoep die we kregen toen we verkleumd van de kou in de sneeuw als een soort Jozef en Maria binnenkwamen in een herberg.
'Zuster Ali' die wist wat ze moest doen toen ik letterlijk gebrandmerkt was door mijn rozenkrans (door een combinatie van felle zon en zonnebrandolie kreeg ik een allergische reactie om mijn hele nek en borstbeen, die uiteindelijk resulteerde in een lelijke natte open wond in mijn nek).
De 'familie Koekoek' die de hele Camino met ons meereisde/vloog.
Ik zal deze tocht en zeker ook deze momenten nooit meer vergeten.
Morgen lopen we ongeveer 25 kilometer zodat we er op vrijdag nog maar tien hoeven om dan uiteindelijk ons doel te bereiken. We zullen daar de Canadezen Dena, Marilyn en Cindy en Amerikaan Pep weer ontmoeten, mensen om ook nooit meer te vergeten. Op zondagavond vliegen we dan van Madrid naar Eindhoven.
Inzicht van de dag:
De laatste loodjes wegen niet altijd het zwaarst...
-
01 Mei 2013 - 23:00
Anny Koenen:
Lieve Yvonne ,Jurgen en Aad.
Yvonne ,bedankt voor overzicht tot nu toe.Goed ,dat jullie niet alles schreven ,wat er allemaal niet gebeurde!!.Ik had kippenvel ,toen ik over de vlinders en roodborstje las.Fijn ,dat jullie niet zoveel meer hoeven te lopen .Morgen 25 km en dan Vrijdag 10 km en dan is jullie doel bereikt.GEWELDIG !
Goed ,dat het vandaag niet zo zwaar was ,Morgen en overmorgen misschien ook niet .Kunnen jullie alvast wat afkikken.Het zal een hele belevenis zijn ,als jullie op Zaterdagmorgen opstaan en dan geen 30 km meer hoeven te lopen .!!!Ik ben al bij Zaterdag en jullie moeten Donderdag en Vrijdag nog lopen .
Morgen ,de een na de laatste dag.Wens jullie een hele mooie en goede dag toe ,met een lekker zonnetje.
Groetjes en liefs van,Anny. -
01 Mei 2013 - 23:19
Janneke:
Stoer sterk wijf met rugzak..... Ik geloof in vlinders en in jullie... Geweldig al die stappen die al gezet zijn.... en hoe!!!!! Beleef de laatste dagen op je eigen manier èn met elkaar. Geniet!
Xxx -
01 Mei 2013 - 23:36
Ingrid:
nou luitjes, de laatste loodjes!! Als het even tegenzit, denk maar terug aan al die prachtige vlinder- en roodborstverhalen... Oooh, wat apart. Jullie doel is bijna bereikt en jullie gaan het halen!! Ik heb echt veel bewondering voor jullie! Succes nog de komende 2 dagen en tot in Holanda !! XX -
02 Mei 2013 - 07:08
Jan & Anke:
Hoi wandelaars!
Mooi om deze korte evaluatie te lezen en te zien dat jullie het bijna volbracht hebben. Geniet er nog van de laatste kilometers en we zien jullie volgende week weer.
Groetjes,
jan & Anke -
02 Mei 2013 - 07:32
Au3:
Zit hier met tranen in mijn ogen zo mooi vond ik dit verslag! Ik ben trots op je Yvonne en natuurlijk ook op Jurgen en Aad. Ga genieten van deze mooie laatste loodjes en tot snel! XXX -
02 Mei 2013 - 07:46
Mei:
Wat een mooie symboliek mijn naam op het belangrijke moment..... heel veel liefs en tot gauw. mei -
02 Mei 2013 - 07:53
Sharon:
Prachtige woorden! Daar wordt je toch gewoon stil van... Geniet van de laatste dagen! -
02 Mei 2013 - 10:10
Ineke:
Ja wat moet ik nog zeggen,ook ik zit met een brok in mijn keel,sluit me aan bij de mooie reacties van iedereen.xxx
-
02 Mei 2013 - 11:56
Hilde Daniels:
Wat een bijzonder verhaal ! En wat een bijzondere momenten hebben jullie met elkaar meegemaakt. En jullie waren één met de natuur, in gezelschap van de vlinders en de vogels, wonderlijk mooi!!
Ik heb toch af en toe gedacht hoe gaat Yvonne het er af brengen. maar het is bewonderendwaardig hoe je het hebt gedaan!. Vandaag nog 25 km, morgen nog 10 km, de laatste loodjes zijn niet meer zwaar na wat jullie tot nu toe hbeben volbracht! Het wordt een bijzondere dag morgen, ik wens jullie een gezellige, zonnige dag toe en geniet van de "laatste stappen" en van het gevoel wat overvalt als je Santiago binnenstapt!!!! Zal fantastisch zijn !! Dikke kussen voor jullie allemaal! -
02 Mei 2013 - 12:30
Peregrinofrans:
¡Hola Peregrina Yvonne y Peregrino Jurgen,
Ik heb genoten van jullie avontuur! Jullie komen vandaag bij Lavacolla, Lavacolla betekent dan ook zoiets als: ‘Was je edele delen’!
Geniet van elke stap...
Buen Camino, -
02 Mei 2013 - 15:14
John En Marjo:
Lieve Yvonne, wat een mooi verhaal. Is er dan toch meer tussen hemel en aarde? Dit moeten toch wel heel bijzondere ervaringen voor jullie zijn, zeker als je ze zo achter elkaar leest. Daar word je inderdaad even stil van. Jullie hebben veel mooie dingen meegemaakt om op terug te kijken!
En wat gaan jullie geweldig hard. Het aftellen is begonnen. Geniet volop van de laatste kilometers van deze prachtige reis. -
02 Mei 2013 - 18:32
Masja:
Ook ik lees dit met de tranen in mn ogen...prachtig..zo heb je deze reis toch "samen" mogen maken. Geniet nog van de laatste dagen !! -
02 Mei 2013 - 19:15
Gerdy:
Lieve alle drie,
Ik ben ervan overtuigd dat Ans met jullie is meegereisd, op welke wijze dan ook.
Geniet nog onbezorgd van de laatse dagen. Ik ben benieuwd naar jullie binnenkomst in Santiago.
N.B. wat zullen jullie volgende week moeten afkicken....
Liefs,
Gerdy -
03 Mei 2013 - 09:40
Rita:
We wisten het al, maar wat is het fijn om bevestigd te krijgen dat er echt meer is tussen hemel en aarde.
Geëmotioneerd dit verslag gelezen, wat mooi en bijzonder!
Dikke knuffel van Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
