Astorga - Foncebadon - Ponferrada
Door: Jurgen
Blijf op de hoogte en volg Jurgen en Yvonne
24 April 2013 | Spanje, Ponferrada
Dag 24...
Een nieuwe dag, een nieuw begin. Yvonne ging het vandaag weer proberen en na een twijfelachtig begin ging dat boven verwachting goed! Waarschijnlijk dankzij de twee massages en met wat hulp van Ibuprofen maar dat doet er niet toe. Ze ging weer als vanouds tegen de bergen op; dat was natuurlijk wel erg prettig! Verschillende onder jullie hebben haar het advies gegeven om vooral naar haar lichaam te luisteren en te accepteren dat het niet doet wat ze wil, maar ik citeer: "Dat doe ik pas als ik lopend óf kruipend aankom op het plein in Santiago de Compostela!"
De route leidde ons zoals gezegd voornamelijk bergop, van 850 naar 1400 meter, door een prachtig landschap en dan zijn de herinneringen aan kilometers langs de snelweg gelukkig snel verdwenen. Vanuit het dal klommen we langzaam maar zeker naar Foncebadon, na ruim 28 kilometer. Morgen resten ons nog slechts ruim twee kilometer tot het 'Cruz de Ferro', weer een hoogtepunt van de Camino. Het 'Cruz' is een eeuwenoude mijlpaal, waar pelgrims al even zolang een steen neerleggen om symbolisch hun zorgen en problemen achter te laten. Helaas schijnt het de laatste jaren, wegens een gebrek aan stenen, vooral een vuilstort te worden, maar dat zien we morgen dan wel weer.
Vooralsnog hebben we weer een leuke herberg gevonden in Foncebadon, een dorp dat enkele jaren geleden volledig verlaten was, een spookdorp, maar dat dankzij de Camino weer opleeft, al moet je je daar absoluut niet teveel van voorstellen. Het hele zaakje stort, op de vier gerenoveerde gebouwen na, waarschijnlijk binnenkort toch in elkaar, maar zoals we dat de afgelopen weken al vaker hebben gezien: dat hoort bij de charme van Spanje. Wat in Nederland allang gesloopt zou zijn, blijft hier gewoon staan en valt langzaam uit elkaar, zodat na een paar honderd jaar de volgende generaties zich kunnen afvragen wat het in Godsnaam is geweest..., die paar restanten van muurtjes die dan nog overeind staan...
Dag 25...
Na een onverwacht gezellige avond in de herberg, met live-muziek (!) en een goed ontbijt zijn we vertrokken voor de lange afdaling richting Ponferrada, maar natuurlijk niet voordat we eerst het 'Cruz de Ferro' passeerden. Voor ons was het duidelijk en begrijpelijkerwijs ook emotioneel, maar we kunnen ook de mensen begrijpen die het vooral een overtrokken attractie vinden. Wij hadden daar gelukkig geen last van: we vonden het erg mooi en, toeval bestaat niet, toen wij onze steen neerlegden, troffen we een steen met daarop groot geschreven: Carla...
Met hernieuwde energie vervolgden we onze tocht naar beneden, aanvankelijk over goede paden en geleidelijk naar beneden, maar al vrij snel ging de lol eraf. Het beloofde 'goed begaanbare, nieuwe voetpad', bleek een compleet weggespoeld pad te zijn, waar wij kilometerslang, steil naar beneden overheen moesten klûnen. Yvonne had het zwaar, maar ze hield vol. Een geluk bij een ongeluk was dat de route door adembenemend mooie natuur liep en dat ook het weer absoluut behulpzaam was. En natuurlijk was het ook niet alleen maar slecht, hele stukken waren ook prima begaanbaar.
Uiteindelijk zijn we tegen 17.00 uur aangekomen in Ponferrada. We hebben onszelf maar weer eens verwend met een hostel en, samen met Alie en Wout, een overdadig tapasdiner. Ponferrada is een mooie plaats, met een overdonderend Tempelierskasteel, dus we hebben hier nog wel wat te bekijken. Morgen doen we het wat rustiger aan, richting Villafranca del Bierzo, weliswaar nog steeds ongeveer 24 kilometer, maar de route is wel een stuk vlakker...
Inzicht van de dag:
Waar een wil is, is de Camino...
Een nieuwe dag, een nieuw begin. Yvonne ging het vandaag weer proberen en na een twijfelachtig begin ging dat boven verwachting goed! Waarschijnlijk dankzij de twee massages en met wat hulp van Ibuprofen maar dat doet er niet toe. Ze ging weer als vanouds tegen de bergen op; dat was natuurlijk wel erg prettig! Verschillende onder jullie hebben haar het advies gegeven om vooral naar haar lichaam te luisteren en te accepteren dat het niet doet wat ze wil, maar ik citeer: "Dat doe ik pas als ik lopend óf kruipend aankom op het plein in Santiago de Compostela!"
De route leidde ons zoals gezegd voornamelijk bergop, van 850 naar 1400 meter, door een prachtig landschap en dan zijn de herinneringen aan kilometers langs de snelweg gelukkig snel verdwenen. Vanuit het dal klommen we langzaam maar zeker naar Foncebadon, na ruim 28 kilometer. Morgen resten ons nog slechts ruim twee kilometer tot het 'Cruz de Ferro', weer een hoogtepunt van de Camino. Het 'Cruz' is een eeuwenoude mijlpaal, waar pelgrims al even zolang een steen neerleggen om symbolisch hun zorgen en problemen achter te laten. Helaas schijnt het de laatste jaren, wegens een gebrek aan stenen, vooral een vuilstort te worden, maar dat zien we morgen dan wel weer.
Vooralsnog hebben we weer een leuke herberg gevonden in Foncebadon, een dorp dat enkele jaren geleden volledig verlaten was, een spookdorp, maar dat dankzij de Camino weer opleeft, al moet je je daar absoluut niet teveel van voorstellen. Het hele zaakje stort, op de vier gerenoveerde gebouwen na, waarschijnlijk binnenkort toch in elkaar, maar zoals we dat de afgelopen weken al vaker hebben gezien: dat hoort bij de charme van Spanje. Wat in Nederland allang gesloopt zou zijn, blijft hier gewoon staan en valt langzaam uit elkaar, zodat na een paar honderd jaar de volgende generaties zich kunnen afvragen wat het in Godsnaam is geweest..., die paar restanten van muurtjes die dan nog overeind staan...
Dag 25...
Na een onverwacht gezellige avond in de herberg, met live-muziek (!) en een goed ontbijt zijn we vertrokken voor de lange afdaling richting Ponferrada, maar natuurlijk niet voordat we eerst het 'Cruz de Ferro' passeerden. Voor ons was het duidelijk en begrijpelijkerwijs ook emotioneel, maar we kunnen ook de mensen begrijpen die het vooral een overtrokken attractie vinden. Wij hadden daar gelukkig geen last van: we vonden het erg mooi en, toeval bestaat niet, toen wij onze steen neerlegden, troffen we een steen met daarop groot geschreven: Carla...
Met hernieuwde energie vervolgden we onze tocht naar beneden, aanvankelijk over goede paden en geleidelijk naar beneden, maar al vrij snel ging de lol eraf. Het beloofde 'goed begaanbare, nieuwe voetpad', bleek een compleet weggespoeld pad te zijn, waar wij kilometerslang, steil naar beneden overheen moesten klûnen. Yvonne had het zwaar, maar ze hield vol. Een geluk bij een ongeluk was dat de route door adembenemend mooie natuur liep en dat ook het weer absoluut behulpzaam was. En natuurlijk was het ook niet alleen maar slecht, hele stukken waren ook prima begaanbaar.
Uiteindelijk zijn we tegen 17.00 uur aangekomen in Ponferrada. We hebben onszelf maar weer eens verwend met een hostel en, samen met Alie en Wout, een overdadig tapasdiner. Ponferrada is een mooie plaats, met een overdonderend Tempelierskasteel, dus we hebben hier nog wel wat te bekijken. Morgen doen we het wat rustiger aan, richting Villafranca del Bierzo, weliswaar nog steeds ongeveer 24 kilometer, maar de route is wel een stuk vlakker...
Inzicht van de dag:
Waar een wil is, is de Camino...
-
25 April 2013 - 09:03
Janneke:
Prachtige foto's en wat leuk, een filmpje!! De benen gaan goed zo te zien, wat ontzettend fijn dat het weer beter gaat! En dan die blauwe luchten.... ziet er geweldig uit! Al bijna 4 weken aan het lopen, onvoorstelbaar, wat een kilometers. Yeah, we're going to... Xxx -
25 April 2013 - 09:51
Anne Bakker:
Goede morgen! Van de week werd ik op de hoogte gebracht door Marja, wat een avontuur! En wat een mooie verhalen. Alle reisverslagen inmiddels gelezen en ik moet zeggen: wauw wat een inzet. Super leuk, ga zo door. "Inzicht van de dag" is toch wel een favo topic. Heel veel succes.
Dikke kus Anne -
25 April 2013 - 09:56
Ma:
Ik heb zo`n onvoorstelbaar respect voor jullie .....vooral voor Yvonne met haar ongemakken.
Ze doet het toch gewoon maar.
Succes met de rest van de reis
ma -
25 April 2013 - 10:14
Hilde Daniels:
Wta hebben jullie gisteren een prachtige tocht afgelegd. Het zal wel zwaar zijn geweest maar bij die mooie vergezichten is het toch ook genieten. Wat knap dat Yvonnen door al haar pijntjes heenbijt en zo positief blijft!! Respect voor haar en alle medewandelaars !! Fantastisch hoe jullie de hele camino overeind blijven.
Het lukt mij niet het filmpje te zien. Wel de reclame vooraf! Veel succes vandaag en fijn dat het vandaag wat minder zwaar wordt (in julllie ogen dan wel te verstaan ) maar het is toch weer 24 km!!
Nu nog maar 2 weken !!?? Yvonne houd wel alles heel hè dat je in Nederland ook vooruit kan komen volgende maand!! Succes allemaal. Een dikke knuffel van ons !! Groetjes Frans en Hilde
-
25 April 2013 - 14:30
Anny Koenen:
Lieve Yvonne ,Jurgen en Aad,
Jullie zullen het niet geloven ,maar ik had mijn berichtje aan jullie klaar .Daar gaat de telefoon ,neem aan ,wil mijn goede wensen en zo versturen en wat zie ik een leeg stukje papier.Niet te geloven .Begin dan maar opnieuw.
Jullie zijn op het hoogste punt van de route geweest .Ja een mijlpaal-Was dat hartje enzo van jullie?
Ik heb gezien ,dat jullie er goed uitzien en zeker de de hele route kunnen vervolmaken .Jij ook Yvonne ,ook al is jouw been op het moment niet je grootste vriendin,zeker niet met zo´n modderige weg.Dat kost extra moeite.Natuurlijk ook voor jullie mannen!Hoop, dat jullie het goede weer behouden ,want hier regent het en het water stroomt van de weg naar beneden en wij zijn heel erg blij met de regen .Jullie hebben genoeg regen gehad,niet waar?
Bedankt weer voor de foto´s en fijn ,dat ik jullie schoenen heb gezien ,want die hebben het ook zwaar te verduren .Natuurlijk,moeten die ook even in de picture.!
Dit is het dan voor vandaag en voor morgen wens ik jullie goed begaanbare paden .Veel animo!
Groetjes en liefs van,Anny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
