Saint-Jean-Pied-de-Port - Roncesvalles

We zijn begonnen! Tenminste, we zijn van huis vertrokken. Het eerste deel van de reis verliep voorspoedig. Om 04.30 uur stonden Aad en Jan bij ons aan de deur en zijn we vertrokken. Tegen 07.00 uur kwamen we aan Charleroi; daar hebben we de rugzakken laten sealen, zijn we ingecheckt en naar Biarritz gevlogen. Daar aangekomen had de politie veel interesse in onze sealpacks, maar toen we vertelden dat we naar Santiago gingen lopen, werden ze een stuk sympathieker!
Buiten gekomen bleek het flink te regenen, de afstand naar het station was acht kilometer en het plan was om dat te gaan lopen, maar gezien het weer en het feit dat we eigenlijk nog niet écht aan onze pelgrimstocht waren begonnen, hebben we toch maar een taxi genomen. Aangekomen op het station bleek dat de eerstvolgende trein pas ruim drie uur later zou vertrekken. Het weer klaarde inmiddels een beetje op en na de koffie op het terras hebben we toch maar het eerste (en tweede) biertje/wijntje genomen...

Om 16.30 uur zijn we aangekomen in Saint-Jean-Pied-de-Port, ook bekend als het 'Valkenburg' van Frankrijk en inderdaad, de gelijkenis is treffend. We zijn eerst maar even ingecheckt in L'Esprit du Chemin, gerund door Nederlandse vrijwilligers. Mooie herberg, schone spullen, lekker eten en gezellige mensen; de eerste avond is in ieder geval geslaagd. Nadat we Aad z'n paspoort en aanverwante zaken na een uur zoeken weer hadden gevonden ( dank aan de pelgrim die het hele zaakje binnen heeft afgegeven), maar snel naar bed. Dompertje op de feestvreugde is wel dat de eerste etappe is aangepast. De route 'bovenlangs' gaat niet door, de pas is gesloten vanwege zware sneeuwval. Dat er eerder deze week nog iemand is verdwaald en overleden(!) zal ook wel meegespeeld hebben...

Na een goed ontbijt hebben we eerst een lampion de lucht ingestuurd, ter nagedachtenis aan Ans. Een emotionele aangelegenheid, maar wel erg mooi. Vervolgens op pad, de eerste etappe voerde ons de hele tijd bergop. Het doel was om na ongeveer twaalf kilometer een plekje om te slapen te zoeken, maar dat ging helaas niet door. De Basken houden er van om Pasen nogal uitgebreid te vieren..., duizenden mensen op straat en natuurlijk geen enkel bed meer vrij, dus we moesten wel door. Dat betekende nog eens zestien kilometer lopen en weer alleen maar bergop. En niet zomaar bergop, nee, met gemiddeld 15% en flinke stukken van meer dan 25%! Het was zwaar, maar absoluut de moeite waard. Net voor ons kwamen een paar Deense mariniers binnen en die waren (ook) helemaal kapot, dus we hoeven ons nergens voor te schamen! Het weer was erg goed (dat belooft de komende dagen anders te worden, helaas) en tegen half zes zijn we aangekomen in Roncesvalles, net als een paar honderd andere pelgrims. De overnachtingsmogelijkheden zijn goed, de douches zijn helemaal fantastisch, dus over de accommodaties hebben we (nog) niets te klagen.

Morgen dalen we af richting Zubiri, een relatief gemakkelijke etappe van ruim twintig kilometer, waarschijnlijk wel in slecht weer, maar dat zien we morgen wel weer...

Bedankt voor alle leuke reacties, altijd fijn om te lezen! Gezien de Internetverbindingen is het niet waarschijnlijk dat we iedere dag iets van ons kunnen laten lezen en foto's plaatsen is al helemaal lastig, maar we doen ons best...

Inzicht van de dag:
Als je denkt dat het niet meer goed komt, is het hoogste punt bereikt!