En toen was het voorbij...
Door: jurgenenyvonne
Blijf op de hoogte en volg Jurgen en Yvonne
20 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Auckland
Het zit er bijna op... We zijn begonnen aan onze laatste dagen in Nieuw-Zeeland. We begonnen zes weken geleden in Auckland en Orewa en daar zijn we ook geëindigd; op het strand van Orewa en in het centrum van Auckland; in een hotel zo ongeveer onder de Skytower en vlakbij de haven.
Het is moeilijk deze reis in een paar woorden samen te vatten, daarvoor was het te speciaal. Indrukwekkend, fantastisch, emotioneel, fabelachtig, ontzagwekkend en geweldig zijn maar een paar superlatieven die in ons opkomen.
De reisgids ‘Capitool’ omschrijft de Nieuw-Zeelandse samenleving als ‘informeel en gastvrij’. Dat is zeker zo en wel op een heel prettige manier, zonder dat het gekunsteld overkomt. Als twee oude rotten in de gastvrijheidsindustrie menen wij dat we in Europa in het algemeen en in Nederland in het bijzonder nog heel veel van de Kiwi’s kunnen leren. Echt iedereen, (nou ja, op die enkeling na dan…) is vriendelijk en behulpzaam. In de supermarkt krijg je het niet voor elkaar om je eigen boodschappen in een tas te pakken; het wordt allemaal voor je gedaan. In elke winkel en elk restaurant wordt je vriendelijk begroet en wordt er belangstellend naar je ‘well-being’ geïnformeerd. Bij iedereen waar wij terechtkwamen was het vanzelfsprekend dat we bleven eten en/of slapen en iedere Nieuw-Zeelander is erg trots op zijn land en zal er ook alles aan doen om het unieke karakter daarvan te behouden. Op geen enkele parkeerplaats en langs geen enkel wandelpad (en die hebben ze hier een paar...!) staat een prullenbak; wel borden met het verzoek om je eigen rommel ook weer mee te nemen… en dat doet ook iedereen. Je vindt hier echt geen rotzooi op straat, het is ongelooflijk netjes en schoon en ook dat is langs b.v. de Franse snelwegen wel anders.
Verder hangt hier echt een ‘laid-back’ en ‘no worries’ sfeertje. In het verkeer krijg je het voordeel van de twijfel (b.v. als je eens een keertje vergeet dat ze hier links rijden…;-)) in plaats van ‘de vinger’. Dat verkeer is trouwens een verhaal apart. Ze hebben hier een stuk of drie, vier verkeersregels. Op een gelijkwaardige kruising heeft rechts voorrang (dat nemen ze dan weer wél van ons over), in de bebouwde kom rijd je maximaal 50 of 70 en in de rest van het land is de maximumsnelheid 100, of dat nu een tienbaans snelweg in Auckland is, een gravelweg ergens in de bergen of op ‘Ninety Mile Beach’. En het mooie is, daar houdt iedereen zich dan ook aan!
Met Aad en Geoff hadden we twee fantastische gidsen, waardoor we op plekken kwamen waar een andere toerist niet komt. Met hen, maar ook met hun (en inmiddels ook onze) ‘Kiwi-vrienden’ hebben we bij tijd en wijle emotionele momenten meegemaakt. Ans zat natuurlijk deze hele reis op onze schouder en daar waren we ons ook echt wel van bewust. Die extra dimensie maakte het soms weleens zwaar, maar we hadden het zeker niet willen missen en we zijn er ook vast van overtuigd dat dit het goede moment was om juist deze reis te maken.
Kortom, het spreekwoord luidt “Eerst Napels zien en dan sterven”. Nou, vergeet Napels…;-)
Het is moeilijk deze reis in een paar woorden samen te vatten, daarvoor was het te speciaal. Indrukwekkend, fantastisch, emotioneel, fabelachtig, ontzagwekkend en geweldig zijn maar een paar superlatieven die in ons opkomen.
De reisgids ‘Capitool’ omschrijft de Nieuw-Zeelandse samenleving als ‘informeel en gastvrij’. Dat is zeker zo en wel op een heel prettige manier, zonder dat het gekunsteld overkomt. Als twee oude rotten in de gastvrijheidsindustrie menen wij dat we in Europa in het algemeen en in Nederland in het bijzonder nog heel veel van de Kiwi’s kunnen leren. Echt iedereen, (nou ja, op die enkeling na dan…) is vriendelijk en behulpzaam. In de supermarkt krijg je het niet voor elkaar om je eigen boodschappen in een tas te pakken; het wordt allemaal voor je gedaan. In elke winkel en elk restaurant wordt je vriendelijk begroet en wordt er belangstellend naar je ‘well-being’ geïnformeerd. Bij iedereen waar wij terechtkwamen was het vanzelfsprekend dat we bleven eten en/of slapen en iedere Nieuw-Zeelander is erg trots op zijn land en zal er ook alles aan doen om het unieke karakter daarvan te behouden. Op geen enkele parkeerplaats en langs geen enkel wandelpad (en die hebben ze hier een paar...!) staat een prullenbak; wel borden met het verzoek om je eigen rommel ook weer mee te nemen… en dat doet ook iedereen. Je vindt hier echt geen rotzooi op straat, het is ongelooflijk netjes en schoon en ook dat is langs b.v. de Franse snelwegen wel anders.
Verder hangt hier echt een ‘laid-back’ en ‘no worries’ sfeertje. In het verkeer krijg je het voordeel van de twijfel (b.v. als je eens een keertje vergeet dat ze hier links rijden…;-)) in plaats van ‘de vinger’. Dat verkeer is trouwens een verhaal apart. Ze hebben hier een stuk of drie, vier verkeersregels. Op een gelijkwaardige kruising heeft rechts voorrang (dat nemen ze dan weer wél van ons over), in de bebouwde kom rijd je maximaal 50 of 70 en in de rest van het land is de maximumsnelheid 100, of dat nu een tienbaans snelweg in Auckland is, een gravelweg ergens in de bergen of op ‘Ninety Mile Beach’. En het mooie is, daar houdt iedereen zich dan ook aan!
Met Aad en Geoff hadden we twee fantastische gidsen, waardoor we op plekken kwamen waar een andere toerist niet komt. Met hen, maar ook met hun (en inmiddels ook onze) ‘Kiwi-vrienden’ hebben we bij tijd en wijle emotionele momenten meegemaakt. Ans zat natuurlijk deze hele reis op onze schouder en daar waren we ons ook echt wel van bewust. Die extra dimensie maakte het soms weleens zwaar, maar we hadden het zeker niet willen missen en we zijn er ook vast van overtuigd dat dit het goede moment was om juist deze reis te maken.
Kortom, het spreekwoord luidt “Eerst Napels zien en dan sterven”. Nou, vergeet Napels…;-)
-
19 Januari 2012 - 15:32
Nancy:
Wat een mooi eind.......hele goede reis terug en dan.......wennen aan ons kleine landje x -
19 Januari 2012 - 16:09
Anny Koenen:
Lieve Yvonne en Jurgen ,Jammer ,dat er geen nieuwe reisbeschrijvingen en foto´s meer komen ,maar het spreekwoord zegt dan ook:Er is een tijd van komen en gaan.Nu weer naar het koude kikkerlandje.Het zal wel moeilijk wennen zijn de eerste dagen , denk maar :Arbeid Adelt!Jullie hebben geweldige herinneringen en die neemt niemand jullie meer af.
Goede thuisreis: en Welkom Thuis!
Groetjes en liefs van,Anny. -
19 Januari 2012 - 17:21
Elke:
Mooie woorden!
Knuffel en een hele goede reis gewenst! -
19 Januari 2012 - 17:43
Babs:
Lieve Yvonne & Jurgen,
ik heb genoten van jullie mooie verhalen & foto's!
Een goede reis terug en tot snel!
-
19 Januari 2012 - 17:55
Annemarie :
Wat een mooie verhalen en verslagen.
We beleefde het in het klein een beetje mee.
Indrukwekkend jaloersmakend geweldig is en was deze reis.Een reis om nooit te vergeten. Geniet nog lekker na, en bedankt dat wij dit met jullie mochten delen.
Groetjes Annemarie en Jeroen
-
19 Januari 2012 - 17:57
Rita:
Wat een geweldig reisverslag!
Jullie hebben echt een super vakantie gehad zo te lezen en vooral zien. ;-)
De foto's waren adembenemend en ik werd er maar een klein beetje jaloers op! Nu weer op naar ons kleine kikkerlandje met al z'n charmes.
Haha :-)
Ik wens jullie een voorspoedige reis en tot snel.
Groetjes van Harry en Rita.
Groetjes Harry en Rita. -
19 Januari 2012 - 18:37
Peter:
dank jullie wel voor je mooie reisverslag heb er echt van genoten en zeker met het engeltje op jullie schouders,als we weer terug zijn spreken we mekaar goede reis en we spreken elkaar gr p& m -
19 Januari 2012 - 18:40
Tonny :
Na deze reis zal ons landje nooit meer hetzelfde zijn, maar ja, jullie zullen het er mee moeten doen. ;-)
Bedankt voor de mooie verhalen en foto's.
Een goede reis terug.
X Tonny -
19 Januari 2012 - 19:17
Sandra:
Wat kunnen jullie toch mooi schrijven, echt boeiend en indrukwekkend om te lezen. Dit nemen ze jullie niet meer af, geweldig!!
En ik weet zeker dat Ans jullie met een grote glimlach gevolgd heeft.
Groetjes , we hebben jullie gemist, tot gauw weer..............
Veel liefs Wick, Sandra en de kids. -
19 Januari 2012 - 19:59
Henny Van As:
lieve Yvonne en Jurgen We sluiten ons aan bij al die mooie en lieve reacties Wij wensen jullie een hele goede en fijne reis terug en zien jullie binnenkort dan weer in dit natte en koude kikkerlandje Dikke knuffel Henny en Jo -
19 Januari 2012 - 20:19
Marja:
Elke keer als er een reisverslag van jullie kwam,was het heerlijk om te lezen. Dank jullie wel voor al jullie mooie verhalen en heerlijk dat het niet zo lang meer duurt voordat ik jullie weer terug zie.
Tot gauw XXXXXXXXXXXX Marja -
19 Januari 2012 - 22:05
Herman:
Krantenbericht nav eindzege Gerard de Rooy in Lima: "Biljarten is goedkoper, maar Dakar is leuker." Nieuw-Zeeland was ongetwijfeld voor jullie van een onvergelijkbare categorie! Bedankt. Goede terugreis en welkom in NL NB en LH. -
20 Januari 2012 - 16:59
Ellen En Ronald:
Lieve Yvonne en Jürgen,
Wat een fantastische reis hebben jullie gemaakt. En mooi geschreven verhalen, je krijgt zin om ook je koffers te pakken en op het vliegtuig te stappen! Goedereis terug naar huis. Veel liefs Ellen -
21 Januari 2012 - 12:29
Sharon:
Lieve Yvonne en Jurgen,
wat fijn dat ik jullie ervaringen een beetje mee mocht beleven... Ook ik heb enorm van jullie verhalen genoten en jullie zijn superambassadeurs voor dit land geworden!
Geniet nog maar even van jullie laatste dagen vakantie en tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
