Poor Knight's Islands - Bay of Islands

Dus zaterdagochtend vroeg eruit, om op tijd bij de duikshop te zijn. Daar werden onze spullen in tassen gestopt en tegen 09.00 uur zijn we vertrokken.

De tocht naar de eilanden duurde ongeveer anderhalf uur. Van tevoren werd ons gezegd op te letten op walvissen, dolfijnen en orka’s, maar helaas niks gezien. Onderweg werd ook duidelijk waarom de eilanden zo genoemd zijn. Captain Cook heeft de naam verzonnen; hij vond de eilandencombinatie op een liggende ridder lijken. Zie de foto voor verduidelijking…

Aangekomen kregen we eerst een kleine rondleiding langs de ‘voorkant’ van de eilanden, onder andere langs de grootste zeegrot ter wereld. Daarna snel naar de eerste duikstek, rotswand aan de ene kant en veel blauw aan de andere kant. Na een grondige briefing werden de buddy’s bekend gemaakt en gingen we op weg. Voordeel voor Jurgen was dat zijn buddy ook de divemaster was, dus bij alle leuke dingen was hij vlakbij. Veel vis gezien, kreeften, roggen, murenes (die enge slangen) en scholen met zilveren en blauwe vissen. Op een gegeven moment zat Jurgen middenin zo’n school. Maximale diepte was zo’n 25 meter.
Yvonne is gaan snorkelen en heeft ook alles gezien, de heldin deed het zelfs als enige zonder wetsuit (!) in water van 19 graden.

Na de lunch zijn we de hoek om gevaren om naar de ‘stek van Jacques Cousteau’ te gaan. Een grot (of eigenlijk een doorgang, want hij was aan beide kanten open) die werkelijk vergeven is van de vis. Om er te komen moesten we vanaf de boot wel even tegen een stevige stroming opzwemmen, maar daar hadden we daarna verder geen last van. Over de vissen heeft Jacques niks teveel gezegd; roggen, murenes, schorpioenvissen en nog een heleboel waarvan we de naam niet weten, maar die ook prachtig waren. Op een gegeven moment werd Jurgen door zijn buddy gewezen op een zeemeermin boven hem… Yvonne was het clubje zo ongeveer de hele tijd gevolgd aan de oppervlakte! Omdat de duik niet zo diep was (max. 20 meter) zijn we zo’n drie kwartier onder water gebleven, echt geweldig!

Gisteren hebben we er maar eens een luierdagje van gemaakt. De hele dag met een boek in ons paradijsje op het strand gelegen en verder eigenlijk helemaal niks. Na ruim vijf weken afzien vonden we zelf wel dat we dat hadden verdiend. :-)

Vandaag onze laatste dag aan de kust. We zijn naar Paihia geweest en hebben een boottocht door de Bay of Islands gemaakt. Met een beetje geluk zouden we ook nog met dolfijnen kunnen zwemmen, maar dat was natuurlijk geen zekerheid. De boottocht was erg leuk; we hebben de hele baai en alle 144 eilandjes wel gezien en op de terugweg was het dan toch nog raak! Een hele school dolfijnen (volgens de deskundigen zeker dertig) zwom voor de boot uit! De boot stopte en iedereen stond al klaar om in het water te springen, maar we werden nog even tegen gehouden door de kapitein. Als er jonkies in de school waren, dan ging het hele feest natuurlijk niet door, want die mogen niet gestoord worden. Nadat hij goed rondgekeken had, kwam hij tot de conclusie dat er inderdaad een paar ‘pubers’ bij waren, dus dat feest ging niet door. We hebben desondanks toch genoten van ons eigen ‘wildwaterdolfinarium’, want die beesten vinden het gewoon leuk om een show rondom de boot te geven.

Na de voorstelling werd er aangelegd in Russell, een voormalig walvisvaardersdorp. Nu een schilderachtig plekje om wat te eten en te drinken, wat we dan ook gedaan hebben. Daarna terug met het veerbootje naar Paihia en aansluitend naar Tutukaka. Morgen gaan we naar Auckland en dan komt het einde toch angstig dichtbij…