Wellington-Picton-Kaikoura

Eergisteravond zijn we hartelijk ontvangen door Frits en Lia. Ze woonden aan het strand, daar was Aad weleens geweest, maar in hun nieuwe huis nog niet. Dat huis bleek een landgoed van een paar hectare te zijn, in mooi heuvelachtig terrein. Het huis is nog in aanbouw, maar je kunt al zien dat het prachtig gaat worden. Frits is (ook) een jager, dus jullie kunnen raden wat er op het menu stond… We kunnen eraan wennen .
We hebben geslapen in het in aanbouw zijnde huis, ’s ochtends nog een rondleiding over het terrein gehad met hier en daar een paar koeien, schapen en geiten en daarna weer vertrokken, richting Wellington. We namen de boot van 13.30 uur naar Picton, op het Zuidereiland. De reis duurde ongeveer 3,5 uur, waarvan de laatste anderhalf uur door de prachtige Marlborough Sounds. Wéér vielen de monden open van verbazing, het is echt ongelooflijk, zo mooi is het hier.

Aangekomen in Picton stond een vriendin van Geoff ons op te wachten. Zij nam ons mee naar huis, daar stond de ‘campervan’ geparkeerd; een omgebouwde 22-persoonsbus, van alle gemakken voorzien. Het avontuur ging dan nu echt beginnen! Met Aad achter het stuur zijn we nog een klein stukje doorgereden, naar Blenheim. Daar even naar de supermarkt, want nu moest er natuurlijk ook zelf gekookt worden, en een overnachtingsplekje gezocht. Na een paar rondjes om de camper hadden we zo ongeveer alle toebehoren aan stekkers, inlaten en uitlaten wel gevonden, de koffers uitgepakt en de bedden opgemaakt. Nog een biertje/wijntje gedronken en een familie muggen uitgeroeid en daarna gaan slapen.

Vandaag in een heerlijk zonnetje ontbeten en daarna op weg naar Kaikoura. Het is de bedoeling dat we walvissen gaan spotten. Kost wat, maar het zou de moeite waard moeten zijn. Onderweg heeft Jurgen de eerste meters met het gevaarte gereden. Schakelen met links (met de ‘1’ linksonder), richtingaanwijzerhandel en handrem aan de rechterkant, een motorrem; kortom het is niet echt een Volvo V50! Het viel echter reuze mee, het apparaat laat zich gemakkelijk besturen. De weg loopt bijna in zijn geheel langs de prachtige kust, onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij een kolonie zeehonden. Blijft toch een vertederend en grappig beest.

Aangekomen in Kaikoura zijn we maar gestopt bij de eerste de beste mogelijkheid om op een boot te stappen. In het kantoor stond vermeld dat de condities vandaag perfect waren en dat er om 13.45 uur een boot vertrok; het was op dat moment 13.40 uur, dus dat kwam goed uit. We zijn meteen vertrokken (Aad bleef achter, die had het allemaal al eens gezien) met één of ander supersonisch schip, anderhalf uur de oceaan op en toen… jawel… een walvis. Hij dobberde daar wat rond om na een paar minuten ons de mogelijkheid te geven dé foto te maken, die van zijn staart op het moment dat hij weer gaat duiken.

Iedereen natuurlijk helemaal opgewonden dat we daadwerkelijk een walvis gezien hadden (overigens krijg je je geld terug als dat niet zo is) en de boot draaide weer om richting haven. We waren nog niet halverwege of de bonus diende zich aan: weer een walvis, maar nu met een hele school dolfijnen er omheen! Echt geweldig, die clowns die om de boot heen springen. We hebben ons helemaal gek geknipt met fototoestel en telefoon en er zitten echt een paar pláátjes bij. Dit uitstapje was dus echt de moeite waard.

Toen we terugkwamen bij de camper had Aad eens flink rondgezwaaid met water en zeep, dus met een frisse camper hebben we weer een slaapplaatsje opgezocht…