Doubtful Sound

Eerder lieten we jullie weten dat de reis vanaf Queenstown richting Invercargill zou gaan. We waren echter een uitstapje naar de Doubtful Sounds vergeten, dus zitten we eerst twee dagen in Manapouri. Een plaatsje dat zich het best laat omschrijven als een ‘gat’, maar het heeft een heel leuk camperpark. Het lijkt een beetje op ‘De zoete Aagt’ in Breedeweg; weliswaar is het hier aanzienlijk groter, maar er hangt hetzelfde sfeertje. Het staat hier vol met oude autootjes, vooral Morris, maar ook een enkele Landrover en Triumph.

Voor het tripje naar de Doubtful Sound moesten we weer eens vroeg ons bed uit; om 07.00 uur werden we opgehaald. Na een kort busritje gingen we aan boord van een boot die ons naar de, alleen per boot te bereiken andere kant van het meer bracht, een tochtje van een klein uur. Daar werden we weer in een bus gedirigeerd om een bergpas over te steken en uiteindelijk bij ‘Deep cove’ te belanden, het verste punt landinwaarts van de Sound en behoorlijk geïsoleerd gelegen. De genoemde weg is namelijk de enige die er is! Er is maar één maatschappij die de tochten verzorgd, op een kleinschalige manier, dus kregen we niet het idee dat we de zoveelste kudde ‘toeristenvee’ waren die zonodig van hun geld afgeholpen moesten worden (al is dat natuurlijk wél zo :-)).

In de Sound regent het 250 dagen per jaar, dus we waren voorbereid op het ergste…, maar gelukkig hadden wij die één van die zeldzame droge en zonnige dagen! De tocht duurde ruim vijf uur en was ronduit geweldig. Wat een ongerept natuurschoon kun je hier zien! Je voelt je erg klein als je te horen krijgt wat voor krachten hier in het verre verleden aan het werk zijn geweest. Het uiteindelijke resultaat is ontzagwekkend. Gelukkig is het één gigantisch groot natuurreservaat, dus dat zal ook zo blijven. Al met al was dit één van de hoogtepunten van onze, toch al schitterende reis.